ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΕΣ

Πρωταπριλια σ’ανταμωσα,Μαη παντρευτηκασε, Ιουνη εμαλωσαμε,Ιουλη χωρισασε.

Φαρσα πρωταπριλιατικη ηταν ο ερωντας σου κι εδα γιατρευω τσι πληγες του ψευτικου σεβντα σου.

Μεσα στη σκεψη γινεσαι τ’Απριλη ανεμωνα κι ο νους μου,για να μην χαθεις παγωνει την εικονα.

ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΑ

Ο Απριλης κι αν χιονισει καλοκαιρι θα μυρισει.

Αν καμει ο μαρτης δυο νερα κι ο απριλης αλλο ενα,χαρα σ’εκεινο το γεωργο που’χει πολλα σπαρμενα.

Το νερο τ’απριλιου ειναι πλουτος του κοσμου.

Του Απριλη η βροχη καθε κομπος και φλουρι.

Τ’Απριλιου καθε σταλαγματια νερο,ειναι βαρελι λαδι.

ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ – ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΤΟΥ

ο ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ

Μια παρεουλα ηταν εφτα οκτω νοματοι,κι εργαζονταν σε μια δουλεια που’χε πολυ ραχατι.Κατα τσι δεκα αρχιζαν να τρωνε και να πινουν μερακλωνοταν κι αρχιζαν ως και χορο να στηνουν.

Το κολατσιο του ητανε διαφορα μεζεδακι, μα πιο πολυ τη βρισκανε με τα μπακαλιαρακια.Καθημερινως εις το μενου ηταν στην πρωτη θεση,γιατι ετυχε στους φιλους μας σε ολους να αρεσει.

Ενας απ’τη παρεα τους ομως διαμαρτυροταν για μπακαλιαρο αλμυρο συχνα παραπονιοταν.Ελεγε και ξαναλεγε πως ειναι σαλαμουρα και στο τραπεζι ητανε μια διαρκης φαγουρα.

Οι υπολοιποι σεφτοτανε τι να του ξετελεψουν,τη γκρινια του ηταν δυσκολο αλλο να την αντεξουν.Με τα πολλα σ’ενα απ’ αυτους του ηρθε μια ιδεα,πηγε στους αλλους για να δει ιντα θα πει η παρεα.Λεει το μπακαλιαρο στο νερο θάφησουμε βδομαδα,να ξαλμυρισει να γενει γλυκος σα μαρμελαδα.Μα σαν το δοκιμασομε θα λεμε ειν’ενα αλατι,να δουμε την αντιδραση, φιλοι μου του χωριατη.

Ετσα τα συμφωνησανε και σε καμπ’οσες μερες ο μπακαλαρος ετοιμος ηταν σε φυο πιατελες.Μ’αλλα πολλα τον βαλανε πανω σ’ενα τραπεζι ξαλμυρισμενο και γλυκο ωσαν το πετιμεζι.Τρωει λοιπον ο φιλος μας μα τσιμουδια δε βγαζει οι αλλοι κρυφοκοιταζαν και κανανέ του χαζι.

Τρωει και ενας απο αυτους ,λεει εχει πολυ αλατι,και πονηρα στο διπλανο του εκλεινε το ματι.Τρωει ενας αλλος τη μπυκια τη βγαζει απ’το στομα,λεει, εινα’αλμυρος και στο νερο ηθελε λιγο ακομα.

Ο φιλος μας τους ξανοιγε με μαθια γουρλωμενα,και απ’αυτα που θωριενε τα ειχενε χαμενα.Τσιμπαει αλλη μια φορα λιγο απ’τη πιατεαλ. μα θωριενε πως ητανε γλυκος σα καραμελα.

Τρωει ενας αλλος για αλμυρο λεει κι αυτος τα ιδια, κι αρχισαν να τον ζωνουνε το φιλο μας τα φιδια.

Ολ’ειπαν πως δεν ητανε ντιπι ξαλμυρισμενος,κι ο φιλος μας φαινοτανε τελειως σαστισμενος.Σκεφτεται,ξανασκεφτεται,μπας και δεν εχω γευση,?για ολους ειναι αλμυρος και μενα να μ’αρεσει?Σε μια στιγμη μια πηρουνια ακομα δοκιμαζει και μονομας σηκωνεται κι αρχιζει να φωναζει: ΔΙΑΛΕ ΤΟ ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟ ΣΑς ΠΟΛΥ ΑΛΑΤΙ ΕΧΕΙ,ΚΙ ΑΓΛΑΚΙΧΤΌΣ ΝΑ ΠΙΕΙ ΝΕΡΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΒΡΥΣΗ ΤΡΕΧΕΙ.

1821

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

 Μετα  το 13
Τεσσερα βαλε στο εννια να γινουν δεκατρια φαντασου φτωχεια προσφυγια,πεινα, ταλαιπωρια.

Γιατι εκεινη τη χρονια οπως κι αν το γυρισεις κοβουνε απο την ΕΟΚ ολες τσ’επιδοτησεις.

Τοτε θα δουμε αληθινα το προσωπο της κρισης σκεφθειτε απο σημερα πολιτικοι τις λυσεις.

Γιατι σ’αυτη την ομορφη κι αδικημενη χωρα ψαχνουμε ολα να λυθουν την τελευταια ωρα.

 

Η ΣΦΗΚΟΦΩΛΙΑ

Το θεμα το σημερινι το’χω ξαναγραμμενο μα οσο δεν το λυνετε εγω θα επιμενω.

Προκειται για το ασυλο των Πανεπιστημιων που μοιαζει με σφηκοφωλια αναρχικων στοιχειων.

Αν δεν την ξεσβωλωσετε γρηγορα τη φωλια τους εκεινοι με βανδαλισμους θα κανουν τη δουλεια τους.

Εις το βωμο και στ’ονομα τσ’ερμης Δημοκρατιας το φιδι που αναθρεψατε εγινε κροταλιας.!!!!!!!

 

 

 

 

 

Γ

 

 

 

ΤΑ ΛΕΡΩΜΕΝΑ Τ’ΑΠΛΥΤΑ

ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ

Απο παλιοθεν και εννοω την δικη μου εποχη,καθ’οτι δεν ειμαι πρσφατης εσοδειας, οταν πηγαιναμε στο σχολειο ειχαμε ενα ονειρο  εκτος των γραμματων φυσικα ,να παμε εκδρομη.Εμας 5ημερη δεν μας πηγαιναν γιατι δεν ειμασταν ακομη προνομοιουχοι μαθητες,κατι περιπατους σε χωραφια που ευτυχως υπηρχαν τοτε  ,οι καθηγητες καθοντουσαν σε κανενα καφενεδακι ¨η καποιος καλος ανθρωπος της περιοχης εβγαζε ενα τραπεζακι και τους εφτιαχνε καφε ,μεχρι εκει εφθαναν οι απαιτησεις μας. Αντε να μας πηγαιναν και καμμια εκδρομη σε αρχαιολογικους χωρους ,κουβαλωντας εμεις τα σχετικα εδεσματα της εποχης, κεφτεδακια, τυρι κασερι που εβγαζε τη λαδιλα, κανενα κομματι κοτοπουλο ψητο με πατατες φουρνου , καθομασταν μετα στο χωμα και απολαμβαναμε τη φυση και τα αρχαια μαζι.Τα πραγματα ομως με τα χρονια αλλαξαν και τα σημερινα παιδια το μονο πραγμα που ονειρευονται απο την αρχη της σχολικης περιοδου ειδικα στη 2α και 3η λυκειου ειναι η 3ημερη και 5ημερη εκδρομη.Τα οραματα εχουν περιοριστει τα παιδια εχουν γινει ρομποτακια κατευθυνομενα ,αυτα πρεπει να μαθουν ,αυτα να διαβασουν οτι χρειαζεται για να περασουν στη σχολη που κανουν επιλογη για το μελλον τους.ΑΓΧΟΣ-ΑΓΧΟΣ ειδικα τις 2 τελευταιες χρονιες εξοδα απο τον οικογενειακο κορβανα, οραματα  πολλα πραγματοποιησιμα μηδεν. Ο γιος μου τριτος κατα σειρα διαδοχης του θρονου της πετρουπολης και ρεθυμνου, αρες μαρες κουκουναρες, φετος εχει και αυτος το δικο του οραμα της εκδρομης. Σχεδια ονειρα απο την αρχη της χρονιας. Ελαμου δε ομως που οι καθγητες δεν θελουν να πανε εκδρομη και τους εχου κανει το βιο αβιωτο.Και ερωτω εγω Γ Ι Α Τ Ι !!!!!!!!!κυριοι καθηγητες δεν θελετε!!!!!!!!!!!!δεν ειναι και αυτο μεσα στις υποχρεωσεις σας, Σας καταλαβαινω βεβαια γιατι αμα εχετε και καποια ηλικια σαν την δικη μου δεν ειναι ευκολο να ξεσπιτωθεις και να τρεχεις με τα τρελλα στου διαολου την μανα.Και ετσι που ειναι μαθημενα αυτα οχι τουρισμο, αλλα ξενυχτι.Αλλαξαν οι εποχες αλλαξαν και τα γουστα.Στο δικο μας σχολειο εχουν βρει εκατο δικαιολογιες.Την μια οι καταληψεις, δεν εκαναν πολλες κατερευσε η δικαιολογια, την αλλη να βρεθουν καθηγητες να συνοδευσουν, αντε και μετα χιλιων βασανων βρεθηκαν.Τωρα μας προεκυψε το κυριοτερο, αποφασισαν για να δημιουργησουν παλι δυσκολιες, την παρασκευη και δεκατρεις οτι πρεπει οσα παιδια λαβουν μερος να ελθουν οι γονεις τους την δευτερα 16 του μηνα το πρωϊ στο σχολειο με 150 ευρω στο χερι ,ναι θα ξυρισουμε την μαϊμου , να δηλωσουμε εγγραφως οτι δεχομαστε να πανε τα παιδια μας εκδρομη στην ΠΑΡΟ και στη ναξο που λεει το λαϊκο ασμα .ΚΑΙ ΑΠΟΥΡΩ  και πολυ απουρω ποιος γονιος που οι περισσοτεροι εργαζονται μπορουν να πανε!!!!!!!!!!!!!!Αλλη μια παγιδα.Και αλλη μια απογοητευση για τα παιδια.

ΚΟΧΥΛΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ–ΓΑΙΔΟΥΡΟΝΗΣΙ

χρυση---γαιδουρονησι

ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ

Colchicum Costurieri: αποκλειστικά και μόνο στο Γαϊδουρονήσι

χρυση—γαιδουρονησι

Ο αριθμός των φυτικών ειδών της νήσου Χρυσής ή κοιν. Γαϊδουρονήσι, που ανήκει γεωγραφικά στο Δήμο Ιεράπετρας, είναι αρκετά μεγάλος σε σχέση με την έκτασή της και αντιστοιχεί στο 1/20 της κρητικής χλωρίδας. 
Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί πάνω από 100 είδη φυτών. Από αυτά 13 είδη είναι ενδημικά της Ελλάδας, εκ των οποίων 5 είναι ενδημικά της Κρήτης και 1 είδος είναι ενδημικό της Χρυσής. 
Αρκετά είδη είναι σπάνια και απειλούμενα και προστατεύονται με διεθνείς συμβάσεις και νόμους. 
Το είδος που συναντάται ως ενδημικό της Χρυσής και που από ολόκληρο τον κόσμο υπάρχει ΜΟΝΟ στο νησάκι αυτό είναι ένα είδος κολχικού το Colchicum costurieri.
Από την εποχή της περιγραφής του, το 1967, δεν έχει αναφερθεί από άλλο μέρος του κόσμου και έτσι η ύπαρξη και διαιώνιση του είδους, συνδέεται με τη γενικότερη κατάσταση του οικοσυστήματος στο νησί. 
Από τις 6 Δεκεμβρίου 2003 και μετά, υπάρχει και η φωτογραφία του, την οποία τράβηξε ο εκπαιδευτικός Παύλος Δασκαλάκης, υπεύθυνος της Περιβαλλοντικής Ομάδας του ΤΕΕ Ιεράπετρας.

Πρώτη δημοσίευση από τον περιβαλλοντικό όμιλο ΤΕΕ Ιεράπετρας στην εξαιρετική online εφημερίδα των οικολογικών και περιβαλλοντικών ομάδων Κρήτης www.ecocrete.gr 

ΚΑΛΛΙΡΟΗ ΣΙΓΑΝΟΥ ΠΑΡΕΝ — ΜΙΑ ΚΡΗΤΙΚΙΑ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Καλλιροη

Καλλιροη Σιγανου -Παρεν ,  η ρεθεμνιωτισα πρωτοπoρος. ΜΙΑ ΚΡΗΤΙΚΙΑ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΝΕΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Βρισκόμαστε στο τέλος του 19ου αιώνα, μια μεταβατική εποχή που διαπλάθει ένα νέο γυναικείο τύπο. Η Καλλιρόη Παρέν δεν θα διστάσει να πρωτοπορήσει και να γίνει πολλές φορές  στόχος ειρωνείας και αντιδράσεων. Σιγά – σιγά όμως θα δει να την ακολουθούν πιστά πολλές γυναίκες και τους στόχους της «επανάστασής» τους να προσεγγίζονται. Η Καλλιρόη Παρέν, γυναίκα με επαναστατική ιδιοσυγκρασία και διαυγέστατη διάνοια, δεν διοχέτευσε τις ικανότητές της αυτές σε επαναστάσεις και αιματηρούς πολέμους. Δόθηκε ολόψυχα στην ιδέα της γυναικείας εξύψωσης και στο πόλεμο για να μπορέσει να σταθεί η γυναίκα σαν ίση απέναντι στο «ισχυρό φύλο».

 Έτος 1861 η Καλλιρόη Σιγανού γεννιέται στα Πλατάνια Αμαρίου. Θα μεγαλώσει σε μια ταραγμένη περίοδο που χαρακτηρίζεται από τη συνεχή λαχτάρα των κατοίκων του νησιού για απελευθέρωση. Το 1866 γίνεται το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου και το 1867 οι γονείς της Καλλιρόης έρχονται στην Αθήνα όπου εκείνη φοιτά στο σχολείο Σουμερλή καθώς και στη Γαλλική σχολή Καλογραιών ενώ το 1878 παίρνει και το πτυχίο του Αρσακείου. Οι επιδόσεις της στα γράμματα είναι τέτοιες που τον ίδιο χρόνο καλείται από την Ελληνική κοινότητα της Οδησσού για να διευθύνει το παρθεναγωγείο της. Πράγματι η τολμηρή αλλά και προοδευτική γυναίκα τολμά και φεύγει για να υπηρετήσει για δύο χρόνια στη μακρινή πόλη. Γυρίζοντας παντρεύεται τον Ιωάννη Παρέν, από Γάλλο πατέρα και Αγγλίδα μητέρα, ιδρυτή του «Αθηναϊκού πρακτορείου». Σε λίγα χρόνια το ξενικό όνομα της θα ακουστεί παντού. Αιτία: οι ενέργειες της που χαρακτηρίζονται ως πρωτοποριακές και καινοτομικές.

Πρώτη η Καλλιρόη Παρέν τολμά και «εισάγει» στη χώρα μας φεμινιστικούς προβληματισμούς που ήδη απασχολούν γυναίκες και κυβερνήσεις σε διάφορα Δυτικά κράτη. Το 1888 ιδρύει την πρώτη γυναικεία εφημερίδα, την εβδομαδιαία «Εφημερίδα των Κυριών» που την εκδίδει με γυναικεία αποκλειστικά συνεργασία ως το 1918 όταν εξορίζεται στην Ύδρα για τα πολιτικά της φρονήματα. Η πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια είναι επίσης και η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος και εκδότης, αλλά και η πρώτη Ελληνίδα που συμμετέχει σε διεθνή συνέδρια: στο Παρίσι το 1889, το 1891, στο Α’ Β’ και Γ’ « Διεθνές συνέδριο των γυναικείων έργων και ιδρυμάτων», ενώ το 1893 αντιπροσώπευσε την Ελλάδα και τις Ελληνίδες και στο Διεθνές συνέδριο του Σικάγου. Καρπός των εντυπώσεων της από το συνέδριο αυτό είναι η «Ένωσις υπέρ της χειραφετήσεως της γυναικός» που ίδρυσε όταν επέστρεψε.

Παράλληλα, δεν σταματά να ιδρύει και να συγκροτεί ποικίλα φιλανθρωπικά και εκπαιδευτικά γυναικεία σωματεία που κάποια από αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν και να εξελίσσονται έως και σήμερα. Το 1880 ιδρύει τη «Σχολή της Κυριακής των άπορων γυναικών και κορασίων του Λαού» όπου μορφωμένες κυρίες διδάσκουν ανάγνωση, γραφή και λίγη αριθμητική σε αγράμματες γυναίκες και κορίτσια. Το 1875 ιδρύει επίσης το «Άσυλον της Αγίας Αικατερίνης», το 1896 το «Άσυλον των Ανιάτων» καθώς και την «Ένωσιν των Ελληνίδων». Η ένωση αυτή χωρίζεται σε ένα τμήμα εκπαιδευτικό, ένα τμήμα οικοκυρικής και επαγγελματικής σχολής, ένα τμήμα χηρών και ορφανών πολέμου καθώς επίσης και ένα τμήμα οικοκυρικής και επαγγελματικής σχολής, το οποίο διευθύνεται από την ίδια. Το 1900, όταν το σωματείο διαλύθηκε, το οικοκυρικό αυτό τμήμα έχει τον τίτλο «Οικοκυρική και επαγγελματική Ένωσις Ελληνίδων». Το 1912, μετέχει στον «Πατριωτικό σύνδεσμο»  που ιδρύει η τότε πριγκίπισσα Σοφία, τον ίδιο σύνδεσμο που αργότερα ονομάζεται «Πατριωτικό ίδρυμα» και αναλαμβάνει τη γραμματεία του, ενώ το 1911 ιδρύει ένα από τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα ανάλογα σωματεία της χώρας μας, το «Λύκειο των Ελληνίδων». Η δράση του Λυκείου συνεχίζεται έως σήμερα, τόσο στην προσπάθεια διατήρησης των ελληνικών ηθών, εθίμων και παραδόσεων, όσο στην συμβολή με διαλέξεις και μαθήματα στην εξύψωση της Ελληνίδας γυναίκας, που υπήρξε και το πρώτιστο μέλημα της Καλλιρόης Παρέν.

 Υποβάλλει αίτηση στο Χαρίλαο Τρικούπη για την αναγνώριση της γυναικείας υπόστασης από το νόμο και συγκεντρώνει υπογραφές γυναικών για την παροχή – επιτέλους  – ψήφου στη γυναίκα. Μετά από συνεχή διαβήματα της στη κυβέρνηση Δεληγιάννη καταφέρνει τελικά το 1897 και γίνονται δεκτές γυναίκες στο Πανεπιστήμιο και στο Πολυτεχνείο, ενώ πάλι κατόπιν δικών της ενεργειών διορίζεται και η πρώτη γυναίκα γιατρός (κ.Ανθή Βασιλειάδη) στις γυναικείες φυλακές. Το 1900, ξανά κατόπιν έκκλησης δικής της στη κυβέρνηση, πετυχαίνει τη προστασία της παιδικής ηλικίας, τη μείωση των εργάσιμων ωρών στα εργαστήρια ραπτικής και την κατάργηση της νυχτερινής εργασίας.

Στο ζήτημα της γυναικείας ψήφου επανέρχεται το 1921, οπότε η υπόθεση βρίσκει κατανόηση και συμπαθή υποδοχή από τη κυβέρνηση και ο τότε πρωθυπουργός μιλά με ενθουσιασμό για το ζήτημα ενός τέτοιου πολιτικού δικαιώματος.

Η Παρέν χειρίζεται επίσης άριστα και τη πένα της που χρησιμοποιεί σαν όπλο για το σκοπό της. Ο λόγος της λυγίζει τις αντιδράσεις, ωριμάζει τις συνειδήσεις, προλειάνει τις αλλαγές των μέχρι τότε δεδομένων, και φωτίζει τις προθέσεις της. Η επαναστάτρια γυναίκα, δεν είπε μόνο, έκανε προπάντων…

Έως τις 15 Ιανουαρίου του 1940, όταν απεβίωσε, τιμημένη με το χρυσό σταυρό του Σωτήρος, η Καλλιρόη Παρέν δεν απαρνήθηκε ποτέ τις χαρές του φύλου της, στον αγώνα για τη χειραφέτηση. Κατάφερε να ξεπεράσει το παρόν, να δείξει ένα αδιανόητο για τις έως τότε προκαταλήψεις μέλλον, και να δείξει στην κοινωνία τη γυναικεία αξία ανοίγοντάς με ακροβατικές υπερβάσεις το δρόμο για την ισότητα.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΙΓΜΕΣ